We hebben nog tot het laatste moment getwijfeld,
maar besloten toch om slechts te kijken.
En niet verkopen.
Met die kleine mannen,
de strakke slaapschema's en humeurige toestanden,
leek het ons iets teveel stress en het moet toch vooral leuk zijn,
zo'n dag!
En dat was het!!!
Eerst eens wat rommelen in de Jordaan.
10.00u.
We begonnen goed het eerste uur:
we kochten niets!
En liepen overal met een flinke vaart aan voorbij.
Joppe voorop.
Toen even koffiedrinken en even bijkomen in de speeltuin.
met dit prachtige zonnetje,
was het makkelijk in slaap vallen...
Inmiddels (11.15u) is het reuzedruk in de Jordaan,
de bandjes beginnen langzaamaan te spelen,
iedereen aan het bier,
wegwezen hier...
Uiteindelijk scoorden we 2 strakke spijkerbroeken maat Jop
en een knalblauwe tuinbroek maat Jip.
En een rode zonnebril voor Jip,
die op het moment van de foto nog heel erg kwijt is...
11.30u. Even weer thuis om bij te komen.
een balletje trappen.
en wat is het hier heerlijk rustig,
op ons eilandje, zo vlakbij die drukte,
hier geen oranje te zien!
Joppe duikt algauw weer in de bakfiets.
Even zitten.
De buurvrouw komt met tassen vol mooi speelgoed,
uit het westerpark.
Daar moeten we achteraan!
Op naar het park!!!
Wat een verschil met die Jordaan.
Hier is het heerlijk ruim. We kunnen er met de bakfiets doorheen.
De jongens kunnen blijven zitten,
papa ook dus
en ik loop met portemonnee in de hand.
De ideale rolverdeling,
iedereen blij!
En we vonden veeeeeeeel!
We kregen zelfs een hele garage
(een bakbeest van een ding,
wij keken nog wat ongemakkelijk,
kunnen we dat nog bergen?
maar Joppes ogen begonnen meteen te glanzen!
En ach, als het niets is,
doen we hem weer weg...)
De jongens konden hun handen niet van het speelgoed houden,
en Jip vooral niet van dat van Joppe...
snacktijd
En dan eenmaal thuis: moet de garage opgebouwd
en uitgetest!
Ga dan maar meteen slapen...
Nee dus,
eerst even spelen.
Met al dat speelgoed...
Sinds Joppe bambi heeft gezien,
is hij groot fan.
Deze kon ik niet laten liggen.
voor 20 cent...
Schoenen stonden boven aan de lijst:
Want Joppe sleept nog altijd met zijn neuzen,
dat kost ons heel wat schoenen.
2 paar voor 4,-
Die kekke tuinbroek vonden we dus in de jordaan
2,-
nijntje in een vliegtuig!
0,75
Die oranje zonnebril
(die we toch weer terugvonden)
voor onze brillenfetisjist
0,50
voor 10 cent fietsen we de stad uit.
Juf Lisa vroeg om gouden boekjes
We vonden er 6!
(1 dubbele, die kunnen we zelf houden)
Ja, maar het favoriete speelgoed was:
de gratis garage,
die ons in de maag was gesplitst,
zo zie je maar...
van allemaal
Een mooie brio-auto voor 15 cent
Dizzy voor 25 cent
Toen iedereen sliep.
Ging ik alleen nog even op pad.
Ik hoopte eigenlijk het ndsm even uit te proberen...
Maar de pont ging eerst bommetjevol aan mijn neus voorbij
en vervolgens stond ik ruime een half uur te wachten
en werd ik plots omringd door luide oranje types
toen kreeg ik het weer te kwaad,
bah,
weg hier,
Dat massale met drukke, dronken types
is niet (meer) zo mijn ding...
Dan toch maar het stukje Jordaan naast de deur,
dat ik eerder oversloeg
(omdat het altijd zo tegenvalt).
Het haarlemmerplein.
Daar vond ik:
Een overal,
handgemaakt,
met een heel verhaal erbij,
waarom hij zo bijzonder is
maar eenmaal thuis
twijfel ik of ik hem wel echt mooi vindt...
waarom heb ik die nou eigenlijk gekocht.
En als laatste dit guitige regenjasje.
We hebben nog altijd alleen maar 1 ponchootje,
terwijl we toch 2 kinderen hebben.
Dus voor Jop was er iets nieuws nodig.
Die stond ook al een jaar op een lijstje!
En dan hadden we nog iets gekocht.
Maar dat was de hele dag kwijt.
Daar was ik dan weer helemaal stuk van.
Terwijl het niets voorstelde, maar toch.
Wat is dat toch.
Als je iets eenmaal hebt,
wil je het niet meer missen.
Nou ja, ik dus.
Het ding werd als maar leuker en leuker in mijn hoofd.
We zijn er 's avonds zelfs nog terug naar het westerpark voor geweest.
Maar geen succes.
Toen ik later thuis de keukendeur dicht wilde doen,
maar die nogal klemde,
duwde ik extra hard door.
Dat ging niet.
Huh?
En daar was die.
Dat ding.
Dat stomme ding,
dat in de loop van de dag een geweldig ding en
een enorm gemis was geworden.
Het is zo'n kralending in miniformaat.
Ik weet er geen fatoenlijk woord voor,
het heeft denk ik geen naam
en toch kent iedereen ze.
Maar hoe stom en simpel ze ook zijn,
De kinderen zijn er altijd uren zoet mee.
En daarom vond ik het ook zo'n vondst.
'Uren zoet in klein formaat',
ideaal.
Ik maak er wel een foto van,
want waar gaat dit over...
Onze eindconclusie.
Volgend jaar slaan we de Jordaan maar eens over.
Te druk, te gespreid, te veel herrie...
En als we willen verkopen is het Westerpark ideaal!
En om te kopen moeten we dan het ndsm ook eens uittesten,
want dat klonk toch veelbelovend...
