klaar!

Het was een heel karwei,

maar wel heel wat bevredigender dan dat saaie witte dekentje

dat ik aan het breien ben.

En die is nog lang niet af...

de wieg staat (weer) !

Daar staat ie dan.

In vol ornaat.

Het prinselijke bed,

met de originele bekleding,

die oma nog heeft gemaakt.

Het bedje van papa,

papa's broer en zussen

alle neefjes en nichtjes...

en grote broer Joppe.

Het prachtige quiltje is van tante Alice.

Zo zag het er 2 jaar terug uit.

Een anders huis, een andere baby,

iets minder weken zwanger

in een iets zonniger kamer...

Als je goed kijkt, zie je Joppe liggen...

babywasje

Afgelopen weekend hebben we de wieg weer tevoorschijn gehaald.

Vandaag waste ik de bekleding, de lakentjes en de sloopjes...

Zo wordt alles steeds een beetje meer af.

Joppe vindt het een beetje gek, ineens een extra bed op onze kamer.

Voor de baby, zeggen wij.

Hij loopt er maar gauw bij weg.

Een dag later zegt hij zelf wijzend naar de wieg: baby!

Je vraagt je af, wat zal hij ervan begrijpen...

En hoe zal hij het vinden?

geswapt

 Jee, ik deed mee aan een swap! Sandra had lapjes in de aanbieding.

En ik viel meteen als een blok voor die rode.

Vroeger hadden we thuis een tafelkleed van deze stof.

In het bruin, maar toch. Zo leuk!

In ruil voor de mooie lapjes en mooie zelfgemaakte stickers

een speldenkussentje voor Sandra...

na het quilten

De zoveelste stap in het quiltgebeuren zit erop.

Tenminste alle vierkantjes zijn over de naad doorgepit.

Moet ik nog iets quilten op de rand?

Ik geloof dat het ik zo wel mooi vind.

Dan nog de onderlagen op de rand recht knippen.

En dan de oranje bies er om heen stikken en met de hand afwerken...

En dan die schots en scheve rijgnaden er weer uit halen...

Ik kan niet wachten,

maar voor de zekerheid, raadpleeg ik nog even mijn moeder.

rondjes rijden door duplostad

Ja, dit is Jops favorietste hobby op dit moment.

Met de stoerste wagens

(het liefst tractors met aanhangers)

rondjes rijden.

Aan tafel, als zijn bord leeg is en het onze nog niet,

rondjes om de borden en pannen.

Op de bank, op de rug en om de nek van papa of mama.

Op de fiets houdt hij steevast in elke hand een auto.

En vanmiddag moesten ze ook mee naar bed.

Zelfs op school, vertelt juf, gaan de auto's altijd mee.

Trap op, trap af.

En zo ook dus in de keuken, om de duplobouwwerken,

vele, vele rondjes gaan we rond.

We want, het liefst schakelt hij een van ons in:

Joppe aan de ene kant, ik aan de andere,

anders komen ze niet rond...

Met oneindig geduld,

herhaalt hij telkens dezelfde route,

met steeds een andere wagen.

En o wee, als ik de verkeerde wagen eerst doe.

Of hem de verkeerde kant op stuur...

En dikwijls stort de tunnel in en is er paniek!

Oh... bobut (Joppes woordje voor kapot)!

Mama moet hem repareren!

Geen oneindig geduldig dus eigenlijk,

maar hij kan zo wel heeeeeeeeeeel lang doorspelen...

(vandaar die eindeloze fotoserie)