woensdag 20 juli 2011

broers


foto's van papa's iphone...

dinsdag 19 juli 2011

picknick bij de zandbak






Joppe wil graag zijn broertje nadoen.
Jip ligt, Jop gaat ook liggen.
Plots lag Jips 'bedje' op de grond,
daar moest ie ook in.
Nou was dat niet alleen kopieergedrag.
Eigenlijk was Jop vooral op zoek naar Jip's doekje.
Jips kussensloopje dus,
die Jip gewoon als kussensloopje gebruikt,
maar aangezien Joppe een doekjesverslaafde is
en de zijne eigenlijk niet buiten het bed mag,
pikt ie met een nogal ondeugend koppie
het doekje van broer,
sinds hij heeft ontdekt,
dat Jip ook een doekje heeft
en nog wel binnen handbereik!

(11 juli)

jip






Jip en papa in gesprek

zonnebril




Jop doet steeds weer die zonnebril op,
en vandaag zag ik hem zelfs voor het eerst
verkleden,
nou ja:
hij deed juffrouws brandweerhelm op.
Hoogste tijd om eens te werken aan een fijne verkleedkist.
Dat ik daar nog niet eerder aan gedacht heb...
Hmm...
Weer een zoekobject voor de rommelmarkt.
En nog leuker, ook fijn om dingen te naaien!
Eens even in duiken...

blokkenspel





Zoveel nieuwe blokken!
En we hadden er ook al zoveel
(bij de kringloop kan ik ze nooit weerstaan...)
Joppe verzint allerlei leuke spelletjes...
Hier geïnspireerd door Cars...

lekker lui


(5 juli)

picknick bij de spartelvijver








ja, dit is ook het westerpark!
Maar dat middagdutje wil juist voor Joppe,
niet echt lukken, met zoveel afleiding...

(3 juli)

jip in de wipstoel

hij groeit als kool:
dit was nog slechts twee en een halve maand geleden!

 (3 juli)

maandag 18 juli 2011

zandbak




De zandbak in het Westerpark.
Nog altijd een van de fijnste plekken,
om de dag door te brengen
met kinderen.
Het is er altijd warm, zonnig en gezellig
En een prima plek voor een picknick!

( foto's 4 juli )

rommelmarktoogst












Een weekendje Emmen levert altijd wel wat op.
Er was een leuke rommelmarkt in het schattige Sleen.
De spulletjes hierboven zaten allemaal in een hele grote doos.
Mijn moeder, die altijd iedereen lijkt te kennen,
zorgde ervoor dat ik alles voor een mooi prijsje
(10 euro)
mocht meenemen!

(3 juli)

zondag 17 juli 2011

ossie





ossie = olifant (joppetaal)

Eindelijk zijn wij weer eens in de dierentuin geweest,
een kleine mijlpaal in mijn bestaan met 2 kinderen.
Ik had er nachtmerries van en stond stijf van de angst,
met kinderwagen, zonder Mies, in de bus stappen,
eerst Joppe aan boord zetten
en dan hopen en bidden dat niet plots de deur dicht gaat,
of de bus wegscheurt of Joppe weer uitstapt
of valt en dan moet ik nog die wagen in de bus krijgen,
hopen dat alle wielen aan boord gaan,
ook van joppes zitplankje (die bleef de vorige keer achter...)
en dat Jip niet wakker wordt en plots in huilen uitbarst
en dat niet nu de deur plots sluit,
zodat jip en joppe wegrijden en ik alleen blijf staan
of dat eenmaal allemaal binnen de rem van de wagen toch niet echt werkt (nieuw)
en stiekem een ritje door de bus maakt
of eh. nou ja, vast nog meer enge scenario's denkbaar.
En dan eenmaal binnen moeten we ook weer uitstappen ook bepaald geen sinecure.
En nee, dan zijn we er nog niet want we moesten ook nog terug.
Dus 4 x zouden we die spanning en sensatie beleven...
Nou, eenmaal bij de bushalte begreep joppe wat we van plan waren
(hij is nog steeds niet zo talig) en kreeg er reuze zin in.
Het instappen ging prima.
Eenmaal in de bus was het leuk, jip sliep
en de wagen bleef op zijn plek
en Joppe keek zijn ogen uit
('t is al even geleden, samen in het openbaar vervoer).
Uitstappen, ik had het uitgebreid met joppe besproken,
maar ja, helemaal door had ie het niet,
dus eh. toen ik hem neerzette, buiten de bus,
zette hij het op een brullen, dat het een lieve lust was,
had ik toch nog even alle blikken van alle businzittenden op me,
gauw wipte ik de wagen met Jip eruit en stapte zelf mee,
terwijl ik Joppe liefkozende geruststellende woordjes toefluisterde,
tenmiste ik hoop dat ik dat heb gedaan.
En dus we hadden het gered!
Joppe bleef nog een beetje doorjammeren,
dus helemaal geslaagd voelde het nog niet,
maar ik was toch alweer reuze trots
en we hadden ook keurig in en uitgecheckt!
En wat was het heerlijk om met de wagen in de dierentuin te zijn,
daar deed ik het allemaal voor, anders hadden we ook kunnen fietsen,
dan had ik jip in de draagzak gedaan,
maar in de dierentuin is joppe vaak nogal hangerig
en moet ik hem meesleuren of tillen
en wil hij of juist niet in het dierentuinwagentje, als ik die meesleep
of wil juist wel in de wagen zitten als er nergens meer een te vinden is...,
dat leek me te zwaar.
Baby Mumba was cool.
Zijn papa en mama bleven strak naast hem lopen
en hij dronk met slurf aan mama's borst,
zoiets had ik nog nooit gezien,
ook nog een minigirafje gezien,
of waren het er meerdere en het nieuwe vogel- en apenhuis,
al was het apenhuis even dicht omdat de aapjes
nog moesten wennen aan zoveel vrijheid
en mensen in hun domein
(ik las dat er gisteren ook meteen een is ontsnapt!).
Nou ja, dat hebben we dan ook maar weer overleefd.
Toen nog weer terug.
Toen kwam er weer zo'n rare misrekening in me op.
We stonden nog even bij een mooie oude ophaalbrug te kijken,
die openging omdat er een bootje langskwam,
toen ik bus 22 reeds voorbij zag snellen.
Hmm, dacht ik, dat is jammer, dan moeten we wel erg lang wachten.
En dat nu Joppe nodig naar bed moet, maar Jip nodig moet eten...
Dus we lopen wel even een halte,
dan valt Jip misschien in slaap en zo liepen we en liepen we,
maar die halte vonden we niet, eenmaal vlakbij station,
moesten we naar de 'verkeerde' kant van het weg
en dus helemaal ver van een eventuele bushalte en toen ja,
toen was het nog maar effies en waren we thuis,
dus waarom dan nog een bus nemen,
dus liepen we helemaal terug naar huis.
Een prima wandeling, Jip viel er uiteindelijk van in slaap,
maar ook Jop, eenmaal op het eiland,
viel ook zijn hoofd om van vermoeidheid in combinatie met die hitte,
daar hing hij op zijn zitje achter de wagen.
Och arme, dat zag zo zielig uit. En ik vind het altijd heel vervelend,
want dat slaapt natuurlijk voor geen meter,
maar zodra hij weer wakker wordt, is hij klaarwakker.
En inderdaad, eenmaal thuis, was hij wakker,
jip ook, dus ik tilde ze allebei tegelijk de trap op,
jop probeerde nog een soort slaapwandelloopje,
maar viel om van vermoeidheid, nou, ik waggelde de trap op,
allebei botsten ze wel een x tegen de muur, arme jongens,
gauw met zijn allen op het grote bed en proberen verder te slapen.
Ja, want slapen is heilig voor mij.
Vooral Joppes slaapje, hihi.
(ik was moe en snakte naar dat momentje voor mezelf,
of anders maar gewoon zelf een slaapje)
Jip ging ik gewoon voeden, ook op bed.
Maar nee, Jop werd juist wakkerder en wakkerder:
huh?, waar ben ik?
Ja hij lag ook naast een slobberende Jip
(die had lang geslapen, dus veel in te halen
en ging heel overdreven gretig aan de borst zitten schrokken)
en boven ons de nieuwe bovenbuur,
die al een week lang zwaar aan het klussen zijn,
vooral rond het middaguur...
(Jip is er ook al tig x wakker van geworden,
van plots zo'n akelige klopboor bijvoorbeeld, aargh)
Nou, uiteindelijk viel Joppe (weer) in slaap om
pas drie uur later weer wakker te worden...